ปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของชายวัยทองในชุมชน

Abstract

ชายวัยทอง เป็นช่วงหนึ่งของวงจรชีวิตมนุษย์ ที่มีการเสื่อมของร่างกายตามอายุที่มากขึ้น และพบปัญหาด้านสุขภาพ เนื่องมาจากพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม ดังนั้นการทราบถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดพฤติกรรมจะช่วยให้สามารถส่งเสริมให้บุคคลมีพฤติกรรมสุขภาพที่เหมาะสมได้การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของชายวัยทองในชุมชน และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพของชายวัยทองในชุมชน กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ชายวัยทอง ที่มีอายุระหว่าง 40-59 ปี อาศัยอยู่ที่อำเภอสารภี จังหวัดเชียงใหม่ โดยการสุ่มแบบเจาะจง จำนวน 110 คน เก็บข้อมูลในช่วงเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2560 เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ผู้วิจัยสร้างจากการทบทวนวรรณกรรม โดยใช้แนวคิดรูปแบบการสร้างเสริมสุขภาพของเพนเดอร์ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษามีความตรงของเนื้อหา เท่ากับ .96 และมีค่าความเชื่อมั่นอยู่ระหว่าง .71 ถึง .86 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และวิเคราะห์หาความสัมพันธ์โดยใช้สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของสเปียร์แมนผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพโดยรวมอยู่ในระดับดี (x_ = 94.85,S.D. = 10.98) โดยด้านพฤติกรรมการรับประทานอาหารมีคะแนนเฉลี่ยสูงที่สุด (x_ = 25.75, S.D. = 3.69) ส่วนคะแนนเฉลี่ยน้อยที่สุดคือด้านพฤติกรรมการออกกำลังกาย (x_ = 15.22, S.D. = 3.45) ส่วนปัจจัยการรับรู้ประโยชน์ ปัจจัยการรับรู้สมรรถนะของตน ปัจจัยด้านความรู้สึกที่มีต่อการปฏิบัติพฤติกรรม ปัจจัยอิทธิพลความสัมพันธ์ระหว่างบุคคล และปัจจัยอิทธิพลด้านสถานการณ์ มีความสัมพันธ์ทางบวก กับพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .324, p< .001, r = .620, p< .001, r = .674, p< .001, r = .580, p< p< .001, r = .591, p< p< .001) ตามลำดับ แต่ปัจจัยการรับรู้อุปสรรคมีความสัมพันธ์เชิงลบ กับพฤติกรรมการสร้างเสริมสุขภาพอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = -.429, p< p< .001) ผลการวิจัยในครั้งนี้ สามารถเป็นข้อมูลพื้นฐานให้กับหน่วยงานทางด้านสุขภาพ ในการส่งเสริมชายวัยทองให้มีการปฏิบัติพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพที่เหมาะสมต่อไปได้