ผลของสภาวะแวดล้อมและจลนพลศาสตร์ของแลคเคส ต่อการกำจัดไดโคฟอล

Abstract

งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นถึงการใช้เอนไซม์แลคเคสสำหรับกำจัดยาฆ่าแมลงชนิดไดโคฟอล โดยใช้เอนไซม์แลคเคสจาก Lentinus polychrous Lev. จากการศึกษาพบว่าเอนไซม์แลคเคสมีความบริสุทธิ์เพิ่มขึ้น 3.52 เท่า เมื่อผ่านกระบวนการกรองด้วยเยื่อกรองไมโครและอัลตร้า และผลจากการนำเอนไซม์แลคเคสมากำจัดไดโคฟอลพบว่าที่เวลา 12 ชั่วโมง มีประสิทธิภาพในการกำจัดไดโคฟอลสูงถึง 100 เปอร์เซ็นต์ ที่ค่าพีเอชเท่ากับ 7 ค่าอุณหภูมิเท่ากับ 35 องศาเซลเซียส เมื่อควบคุมปริมาณเอนไซม์เท่ากับ 4.32 ยูนิตต่อมิลลิลิตร และความเข้มข้นไดโดฟอลเท่ากับ 1 มิลลิกรัมต่อลิตร สำหรับการศึกษาจลนพลศาสตร์ของแลคเคสกับการกำจัดไดโคฟอลพบว่ามีค่า Km เท่ากับ 2.52 มิลลิกรัมต่อลิตร เละ Vmax เท่ากับ 0.93 มิลลิกรัมต่อลิตรต่อนาที และเมื่อนำอุณหภูมิในช่วง 25-35 องศาเซลเซียส มาใช้ในการหาค่าพลังงานกระตุ้นมีค่าเท่ากับ 5.45 กิโลจูลต่อโมล และเมื่อนำไปทดสอบโดยอิงจากสภาพแวดล้อมจริงในกรณีที่มีการเจือปนของNOM, Fe2+และ Mn2+ โดยที่ความเข้มข้นของไดโคฟอลที่ใช้เท่ากับ 5 มิลลิกรัมต่อลิตร และความเข้มขั้นของ NOM,Fe2+ และ Mn2+ ที่ใช้อยู่ในช่วง 0-50 มิลลิกรัมต่อลิตร พบว่า Mn2+ มีประสิทธิภาพการกำจัดไดโคฟอลมีแนวโน้มเพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มความเข้มข้นของ Mn2+ โดยมีประสิทธิภาพการกำจัดได้ 100% ที่ความเข้มขั้น Mn2+ เท่ากับ 50 มิลลิกรัมต่อลิตร และตรงข้ามกับในกรณีของ NOM และ Fe2+ พบว่าเมื่อเพิ่มความเข้มข้นของ NOM และ Fe2+ ประสิทธิภาพการกำจัดไดโคฟอลมีแนวโน้มลดลง โดยที่ความเข้มข้น 50 มิลลิกรัมต่อลิตร มีประสิทธิภาพการกำจัดเท่ากับ 62.43 และ 45.32 เปอร์เซ็นต์ ของ NOM และ Fe2+ ตามลำดับ ส่วนผลของการศึกษาการยับยั้งของ NOM และ Fe2+ พบว่าเป็นการยับยั้งแบบไม่แข่งขันและแบบแข่งขัน ตามลำดับ ในขณะที่ Mn2+ ช่วยส่งเสริมการกำจัดไดโคฟอล