การใช้ความรู้เกี่ยวกับสัดส่วนผู้สูงอายุเพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้าน: กรณีศึกษา ตำบลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา

Abstract

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างสัดส่วนผู้สูงอายุกับเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้าน มีวิธีการวิจัย และเครื่องมือในการเก็บข้อมูลด้วยการวัดสัดส่วนร่างกายผู้สูงอายุ ตัวอย่างกลุ่มประชากร จำนวน 53 คน และการสำรวจขนาดเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้าน กรณีศึกษาตำบลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา เพื่อนำผลมาเปรียบเทียบ เพื่อออกแบบกราฟิกระหว่างสัดส่วนผู้สูงอายุกับเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้านสำหรับ 3 ลักษณะท่าทางของผู้สูงอายุ คือ ท่ายืน ท่านั่ง และท่าเดิน ผลการวิจัยพบว่าผู้สูงอายุมีความสูงเฉลี่ย 146.84 เซนติเมตร และสูงจากพื้น-ข้อพับแนวเข่า (ด้านใน) เฉลี่ย 37.93 เซนติเมตร เมื่อเปรียบเทียบความสัมพันธ์ระหว่างสัดส่วนผู้สูงอายุกับเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้าน พบว่า การออกแบบเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์เครื่องใช้ภายในบ้านเหมาะสมกับท่ายืนคือ อ่างล้างหน้า, เตาไฟแก๊ส ส่วนท่านั่งไม่เหมาะสมกับโถส้วมแบบนั่งยอง เก้าอี้แบบนั่งยองและตำแหน่งในการติดตั้งราวจับ กรณีท่าเดินไม่เหมาะสมกับราวจับบันไดและขั้นบันได งานวิจัยนี้เสนอแนะให้มีการปรับปรุงหรืองดการใช้เฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์ในบ้านที่เสี่ยงต่อการเกิดอุบัติเหตุสำหรับผู้สูงอายุ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกำหนดสิ่งอำนวยความสะดวกที่มีขนาดเดียวกันทั้งประเทศ จึงไม่เหมาะสมในแต่ละพื้นที่ จึงควรพิจารณาปรับปรุงในการออกกฎกระทรวงฉบับใหม่ ซึ่งจะช่วยให้ผู้สูงอายุได้ใช้งานอย่างเหมาะสมปลอดภัยมากยิ่งขึ้น