การสำรวจปัจจัยทางสภาพแวดล้อมที่ส่งผลกระทบต่อคนที่มีอาการโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง

Abstract

งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาความเป็นไปได้ที่ลักษณะทางสภาพแวดล้อมจะส่งอิทธิพลต่อสุขภาพของผู้ ที่มีอาการโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง เนื่องจากสาเหตุสำคัญของการเกิดโรคไม่ติดต่อเรื้อรังเกิดจากพฤติกรรมการดำเนินชีวิต โครงการวิจัยนี้มุ่งเน้นการศึกษาโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่มีผู้ป่วยและเสียชีวิตมากที่สุดในประเทศไทยสูงสุด 4 กลุ่มโรค ได้แก่ โรคหลอดเลือดหัวใจและหัวใจขาดเลือด โรคหลอดเลือดสมอง โรคเบาหวาน และโรคความดันโลหิตสูง สำรวจกิจวัตรประจำวันที่ทำเป็นประจำของผู้ป่วยใน 1 สัปดาห์ เพื่อวิเคราะห์เปรียบเทียบกับพฤติกรรมที่แนะนำให้ทำในกลุ่มอาการทั้ง 4 กลุ่ม โดยใช้แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์จำานวน 135 ชุด กับผู้ป่วยในโรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ นำกิจวัตรประจำวันของผู้ป่วยแต่ละกลุ่มโรคมาจำลองวิถีชีวิตที่เกิดขึ้นในบ้าน 2 ลักษณะ คือ บ้านพื้นถิ่นและบ้านสมัยใหม่ ผลการศึกษา พบว่า ภายใต้กิจวัตรประจำวันเดียวกันในบ้านทั้ง 2 แบบ กิจกรรมการอยู่อาศัยในบ้านพื้นถิ่นมีการใช้พลังงานจากกิจกรรมของร่างกายมากกว่าการอยู่อาศัยในบ้านสมัยใหม่ โดยการอยู่อาศัยในบ้านพื้นถิ่นสามารถเพิ่มปริมาณกิจกรรมจากกิจวัตร ประจำวันปกติได้อย่างน้อย 43-205 กิโลแคลอรีต่อวัน ซึ่งเท่ากับประมาณร้อยละ 30-87 ของปริมาณพลังงานที่แนะนำให้สูญเสียต่อวัน ในขณะที่บ้านสมัยใหม่สามารถเพิ่มการใช้พลังงานได้เพียง 10-164 กิโลแคลอรีต่อวัน ซึ่งเท่ากับประมาณร้อยละ 7-64 ของปริมาณพลังงานที่แนะนำให้สูญเสียต่อวัน งานวิจัยนี้สรุปได้ว่ามีความเป็นไปได้ที่ลักษณะทางสภาพแวดล้อมจะส่งอิทธิพลต่อสุขภาพของผู้ที่มีอาการโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง โดยมีลักษณะปัจจัยทางสภาพแวดล้อมสำคัญ 3 ประการที่มีอิทธิพล คือ การยกระดับพื้นเรือน การวางตำแหน่งห้อง และการแยกพื้นที่การใช้งาน