ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการปรับตัวด้านการสอนออนไลน์ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ของครูในพื้นที่ชายแดน อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาระดับของตัวแปรการรับรู้ความสามารถของตนเอง ความหวัง การมองโลกในแง่ดี ความยืดหยุ่นทางจิตใจ การสนับสนุนทางสังคม และความสามารถในการปรับตัวด้านการสอนออนไลน์ของครูในพื้นที่ชายแดน อำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย ทั้งกลุ่มรวมและกลุ่มย่อย และเพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการปรับตัวด้านการสอนออนไลน์ภายใต้สถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 ของครูในพื้นที่ชายแดน อำเภอ แม่สาย จังหวัดเชียงราย กลุ่มตัวอย่าง คือ บุคลากรครูอำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย จำนวน 300 คน ใช้แบบสอบถามในการรวบรวมข้อมูล โดยมีค่าความเชื่อมั่นในภาพรวมและรายด้านมากกว่า 0.70 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้สถิติเชิงพรรณาและการวิเคราะห์ความสัมพันธ์โครงสร้างเชิงสาเหตุ ผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีการรับรู้ความสามารถของตนเอง ความหวัง ความยืดหยุ่นทางจิตใจ การสนับสนุนทางสังคม และการปรับตัวด้านการสอนออนไลน์ อยู่ในระดับมากทุกด้าน สำหรับการมองโลกในแง่ดี พบว่าในด้านแหล่งกำเนิดของสาเหตุ และด้านความสม่ำเสมออยู่ในระดับมาก ขณะที่การมองโลกในแง่ดีด้านการแผ่ขยาย อยู่ในระดับมากที่สุด สำหรับการศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการปรับตัวด้านการสอนออนไลน์ พบว่า การสนับสนุนทางสังคมเป็นปัจจัยเดียวที่มีอิทธิพลต่อความสามารถในการปรับตัวด้านการสอนออนไลน์ โดยมีค่าอิทธิพลรวมเท่ากับ 0.88 รวมทั้งมีอิทธิพลต่อตัวแปรอื่นๆในโมเดล ได้แก่ การรับรู้ความสามารถของตนเอง ความหวัง การมองโลกในแง่ดี และความยืดหยุ่นทางจิตใจโดยมีค่าอิทธิพลรวมเท่ากับ 0.77, 0.79, 0.88, และ 0.96 ตามลำดับ นอกจากนี้ยังพบว่าการรับรู้ความสามารถของตนเอง มีอิทธิพลทางตรงต่อความหวัง โดยมีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลรวมเท่ากับ 0.83 และการมองโลกในแง่ดีมีอิทธิพลทางตรงต่อความยืดหยุ่นทางจิตใจ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์อิทธิพลรวมเท่ากับ 0.20