ความแม่นยำของการซ้อนทับภาพรังสีโคนบีมคอมพิวเตดโทโมกราฟฟีเข้ากับภาพชิ้นหล่อสแกนสามมิติโดยใช้อุปกรณ์ซ้อนทับ

Abstract

การวางแผนรากเทียมในโปรแกรมจำลองฝังรากเทียมอาศัยข้อมูลสองส่วนจากภาพรังสีโคนบีมคอมพิวเตดโทโมกราฟฟีและภาพชิ้นหล่อสแกนสามมิติมาซ้อนทับกัน แต่ความคลาดเคลื่อนในการซ้อนทับภาพทั้งสองอาจเกิดขึ้นได้จากการฟุ้งกระเจิงจากสิ่งบูรณะโลหะในภาพรังสีโคนบีมคอมพิวเตดโทโมกราฟฟี งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความแม่นยำของภาพรังสีโคนบีมคอมพิวเตดโทโมกราฟฟีและภาพชิ้นหล่อสแกนสามมิติโดยใช้อุปกรณ์ซ้อนทับ โดยมีแบบจำลอง 4 แบบที่มีการสูญเสียฟันและมีสิ่งบูรณะโลหะในตำแหน่งที่แตกต่างกัน แล้วลอกเลียนแบบจำลองนั้นเป็นชิ้นหล่อปูน และมีอุปกรณ์ซ้อนทับ 3 แบบคือแผ่นอะคริลิกรูปตัว U, แผ่นอะคริลิกรูปตัว Y และแผ่นฐานอะคริลิกที่มีลูกปัดติดอยู่ 3 ตำแหน่ง ทำการถ่ายภาพรังสีโคนบีมคอมพิวเตดโทโมกราฟฟีแบบจำลองร่วมกับการใช้และไม่ใช้อุปกรณ์ซ้อนทับ และสแกนสามมิติชิ้นหล่อปูนร่วมกับการใช้และไม่ใช้อุปกรณ์ซ้อนทับดังกล่าว แล้วนำภาพทั้งสองมาซ้อนทับกันในโปรแกรมจำลองฝังรากเทียมและวัดระยะความคลาดเคลื่อนบริเวณจุดอ้างอิง วิเคราะห์ผลด้วยสถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการเปรียบเทียบเชิงซ้อนชนิดทูกีย์หรือดันเนตทีทรีที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95 พบว่าเมื่อไม่ใช้อุปกรณ์ซ้อนทับในแบบจำลอง 1 และ 2 มีค่าความคลาดเคลื่อนจากการซ้อนทับน้อยกว่า 0.5 มิลลิเมตร ซึ่งน้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับแบบจำลอง 3 (0.717 มิลลิเมตร) และแบบจำลอง 4 (1.033 มิลลิเมตร) แต่เมื่อใช้อุปกรณ์ซ้อนทับร่วมด้วยได้ค่าความคลาดเคลื่อนน้อยกว่า 0.5 มิลลิเมตรในทุกแบบจำลอง ซึ่งความคลาดเคลื่อนจากการซ้อนทับในแบบจำลอง 3 และ 4 เมื่อใช้ร่วมกับอุปกรณ์ซ้อนทับมีค่าน้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติกับไม่ใช้อุปกรณ์ซ้อนทับ จากการศึกษานี้สรุปว่าการใช้อุปกรณ์ซ้อนทับในแบบจำลอง 3 และ 4 ซึ่งมีการสูญเสียฟันและมีสิ่งบูรณะโลหะจำนวนมากช่วยเพิ่มความแม่นยำในการซ้อนทับภาพรังสีโคนบีมคอมพิวเตดโทโมกราฟฟีและภาพชิ้นหล่อสแกนสามมิติได้ แต่ในแบบจำลอง 1 และ 2 การใช้อุปกรณ์ซ้อนทับช่วยอาจไม่จำเป็นเนื่องจากค่าความคลาดเคลื่อนแตกต่างกันเล็กน้อย