นิพนธ์ต้นฉบับ : การใช้เครื่องตรวจเครื่องเสียงความถี่สูงตามแนวทาง S-I-C-C-A เพื่อการวินิจฉัย และรักษาอย่างรวดเร็วในผู้ป่วยช็อกที่ยังไม่ทราบสาเหตุในห้องฉุกเฉิน

Abstract

วัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการใช้เครื่องตรวจคลื่นเสียงความถี่สูง (ultrasound) ในการวินิจฉัยสาเหตุของ ภาวะช็อกและใช้ในการดูแลผู้ป่วยช็อกที่ยังไม่ทราบสาเหตุในช่วง 30 นาทีแรกที่ห้องฉุกเฉินตามแนวทาง S-I-C-C-A ซึ่งเป็นแนวทางที่ผู้วิจัยได้เสนอขึ้นใหม่ วิธีการศึกษา งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์ข้อมูลแบบเก็บข้อมูลไปข้างหน้า แล้วเปรียบเทียบกับ กลุ่มข้อมูลย้อนหลัง (prospective historically-controlled study) ช่วงก่อนและหลังการใช้เครื่องตรวจ คลื่นเสียงความถี่สูง ตามแนวทาง S-I-C-C-A ในผู้ป่วยอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไปที่มีภาวะช็อกและยังไม่ทราบ สาเหตุแน่ชัดที่มารับบริการในห้องฉุกเฉิน โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ ผลการศึกษาหลักคือความ ถูกต้องของการวินิจฉัยสาเหตุของผู้ป่วยช็อกโดยเปรียบเทียบการวินิจฉัยเบื้องต้นในห้องฉุกเฉินกับการ วินิจฉัยสุดท้าย ผลการศึกษารองคืออัตราการเสียชีวิตใน 7 วัน ระยะเวลาที่ใช้ในห้องฉุกเฉินรวมถึงข้อมูลที่ ได้ตามการตรวจแนวทางดังกล่าว ผลการศึกษา จากการศึกษาพบว่ากลุ่มที่ไม่ได้ใช้แนวทาง S-I-C-C-A (เก็บข้อมูลย้อนหลังตั้งแต่ 1 มกราคม ถึง 30 เมษายน 2556) และกลุ่มที่ใช้แนวทาง S-I-C-C-A (เก็บข้อมูลไปข้างหน้าตั้งแต่ 1 สิงหาคม ถึง 31 ตุลาคม 2556 และเก็บเพิ่มเติมในวันที่ 1 ถึง 30 พฤศจิกายน 2558) มีผู้ป่วยกลุ่มละ 54 ราย กลุ่มที่ได้ใช้ แนวทาง S-I-C-C-A ส่วนใหญ่ตรวจโดยแพทย์ประจําบ้านเวชศาสตร์ฉุกเฉิน (ร้อยละ 70.36) ใช้เวลา 10 (IQR 5-12.75) นาทีนับจากผู้ป่วยมาถึงห้องฉุกเฉิน พบว่ามีอัตราความถูกต้องในการวินิจฉัยสาเหตุของ ช็อกเพิ่มขึ้นกว่ากลุ่มที่ไม่ได้ทําตามแนวทาง S-I-C-C-A จากร้อยละ 74.07 เป็นร้อยละ 83.33 (p=0.12) และอัตราการเสียชีวิตภายใน 7 วันลดลงจากร้อยละ 27.78 เป็น 16.67 (p=0.09) สรุปผลการศึกษา การตรวจตามแนวทาง S-I-C-C-A ซึ่งมีกระบวนการเป็นลําดับขั้นตอน มีแนวโน้มช่วยให้ แพทย์สามารถวินิจฉัยผู้ป่วยช็อกที่ยังไม่ทราบสาเหตุในห้องฉุกเฉินได้อย่างถูกต้องมากขึ้นและอาจนําไปสู่ การรักษาที่รวดเร็วและเหมาะสมตั้งแต่ในช่วง 30 นาทีแรก และมีแนวโน้มว่าสามารถช่วยลดอัตราการเสีย ชีวิตของผู้ป่วยภายใน 7 วันได้