การบริหารเมืองและเศรษฐกิจไม่แบ่งปันในเมืองอัจฉริยะ : การทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างโครงสร้างและตัวแสดง

Abstract

บทความนี้อภิปรายประเด็นหลักในแนวคิดของการบริหารเมืองและเศรษฐกิจแบ่งปัน โดยมีสมมติฐานว่าเมืองอัจฉริยะไม่ส่งเสริมโอกาสการมีงานทำให้แก่กลุ่มคนชายขอบและผู้มีรายได้น้อย ทั้งนี้เศรษฐกิจแพลตฟอร์มเป็นสิ่งอำนวยความสะดวกและให้เข้าถึงโครงสร้างพื้นฐานดิจิทัลในการดำรงชีวิต แต่ต้องเผชิญกับการจ้างงานที่มีความเสี่ยง ขณะเดียวกันเมืองอัจฉริยะเพิกเฉยต่อเศรษฐกิจไม่เป็นทางการและกลายเป็นการผลิตซ้ำความเหลื่อมล้ำของวาทกรรมเสรีนิยมใหม่ ดังนั้นกลุ่มอาชีพดั้งเดิมของแรงงานไม่เป็นทางการ เช่น ผู้ขับขี่รถจักรยานยนต์สาธารณะและผู้ค้าข้างทาง ประสบกับความสัมพันธ์เชิงอำนาจส่งผลให้เกิดข้อจำกัดต่อการทำให้เป็นทางการและจัดสรรทรัพยากรอย่างเป็นธรรมให้กลุ่มคนที่หลากหลาย ที่สำคัญการทำให้เป็นเมืองควรคำนึงถึงคนเป็นศูนย์กลางการพัฒนา ไม่ใช่วัตถุหรือสิ่งก่อสร้างทางกายภาพต่าง ๆ