คุณสมบัติดัดขวางของพอลิเมทิลเมทาคริเลตที่เสริมความแข็งแรงด้วยเส้นใยแก้วก้านสั้นทางอุตสาหกรรม ที่ผ่านการปรับสภาพพื้นผิวด้วยวิธีต่างๆ

Abstract

วัตถุประสงค์: เปรียบเทียบคุณสมบัติดัดขวางของพีเอ็มเอ็มเอที่เสริมความแข็งแรงด้วยเส้นใยแก้วก้านสั้นทางอุตสาหกรรมที่ผ่านการปรับสภาพพื้นผิวแบบต่างๆ วัสดุและวิธีการ: เตรียมแท่งพีเอ็มเอ็มเอขนาด 10 x64 x 3.2 มิลลิเมตร จำนวน 5 กลุ่ม กลุ่มควบคุมคือกลุ่มที่ไม่เสริมเส้นใยแก้ว กลุ่มทดลองคือกลุ่มที่เสริมเส้นใยแก้ว ก้านสั้นแบ่งตามการปรับสภาพพื้นผิวคือ ไม่ปรับสภาพพื้นผิว (F) ปรับสภาพพื้นผิวด้วยสารคู่ควบไซเลน (S) คลื่นไมโครเวฟ (M) และสารคู่ควบไซเลนร่วมกับคลื่นไมโครเวฟ (MS) แบ่งกลุ่มทดลองแต่ละกลุ่มเป็น 5 กลุ่มย่อยตามปริมาณร้อยละของเส้นใยแก้ว 1 3 5 10 และ 15โดยน้ำหนักตามลำดับ ทดสอบคุณสมบัติดัดขวางแบบโค้งงอจุดสัมผัสสามจุด วิเคราะห์ผลทางสถิติด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสองทางและเปรียบเทียบเชิงซ้อนแบบแทมแฮนที่ระดับความเชื่อมั่น 0.05 ผลการศึกษา: ไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของค่าความแข็งแรงดัดขวางระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมโดยกลุ่มที่เสริมเส้นใยแก้วปริมาณร้อยละ 1 ที่ปรับพื้นผิวโดยสารคู่ควบไซเลนร่วมกับคลื่นไมโครเวฟให้ค่าความแข็งแรงดัดขวางสูงที่สุด (93.70 ± 3.11 เมกะปาสคาล) และมอดูลัสดัดขวางสูงขึ้นเมื่อเพิ่มปริมาณเส้นใยแก้วที่มากขึ้น สรุป: การใช้สารคู่ควบไซเลนในการปรับสภาพพื้นผิวของเส้นใยแก้วก่อนการเสริมลงในพีเอ็มเอ็มเอมีความสำคัญในการเพิ่มความแข็งแรงดัดขวาง