ปัจจัยที่มีผลต่อการผลิตลำไยนอกฤดูของเกษตรกร จังหวัดเชียงใหม่

Abstract

วัตถุประสงค์ในการศึกษาครั้งนี้ เพื่อศึกษาระบบการจัดการผลิตลำไยนอกฤดู หาความสัมพันธ์ระหว่าง ลักษณะส่วนบุคคล ปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคม ความรู้เกี่ยวกับระบบการจัดการผลิตลำไยนอกฤดู กับขนาดของพื้นที่การผลิตลำไยนอกฤดู ตลอดจนปัญหา อุปสรรคและข้อเสนอแนะในการผลิตลำไยนอกฤดูของเกษตรกรจังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาคือ เกษตรกรที่ผลิตลำไยนอกฤดูจังหวัดเชียงใหม่ โดยแบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ 1 ได้แก่ เกษตรกรกลุ่มสวนลำไยขนาดเล็ก มีพื้นที่น้อยกว่าหรือเท่ากับ 5 ไร่ จำนวน 58 คน และกลุ่มที่ 2 ได้แก่ เกษตรกรกลุ่มสวนลำไยขนาดใหญ่มีพื้นที่มากกว่า 5 ไร่ ขึ้นไป จำนวน 65 คน ทำการศึกษาโดยใช้แบบสอบถาม สถิติที่ใช้คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าสูงสุด ค่าต่ำสุด ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และ ไคสแควร์

ผลการศึกษาพบว่า เกษตรกรกลุ่มสวนลำไยขนาดเล็ก และเกษตรกรกลุ่มสวนลำไยขนาดใหญ่มีความรู้เกี่ยวกับระบบการจัดการผลิตลำไยนอกฤดูในระดับสูง ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่า อายุ ขนาดพื้นที่การเกษตร การได้รับข้อมูลข่าวสาร และความตระหนักผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม มีความสัมพันธ์กับขนาดพื้นที่การผลิตลำไยนอกฤดูอย่างมีนัยสำคัญทางสถิตที่ระดับ 0.05 ปัญหาอุปสรรคที่พบ คือ ราคาต่ำในช่วงฤดูฝน ไม่ได้รับการสนับสนุนจากเจ้าหน้าที่ เกิดภัยแล้ง การถ่ายทอดความรู้เป็นการบรรยายเชิงวิชาการ มากกว่าการปฏิบัติให้เห็นจริง ข้อเสนอแนะของเกษตรกรสำหรับการผลิตลำไยนอกฤดู ควรมีการประชาสัมพันธ์และเผยแพร่การผลิตลำไยนอกฤดูให้ทั่วถึงไม่จำกัดเฉพาะกลุ่ม มีการสนับสนุนให้เกิดการรวมกลุ่มการผลิตลำไยนอกฤดูให้มากขึ้น หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องติดตามตรวจสอบการปฏิบัติของเกษตรเป็นประจำและต่อเนื่อง เพื่อแนะนำและเผยแพร่ความรู้ด้านความก้าวหน้าทางวิชาการ และกระตุ้นให้เกษตรกรเห็นความสำคัญของปัญหา