การพัฒนาถ้วยรองน้ำยางจากยางธรรมชาติผสมขี้เลื่อยไม้ยางพารา

Abstract

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนาถ้วยรองน้ำยาง ซึ่งเกษตรชาวสวนนิยมใช้งานในปัจจุบันมี2 ชนิดคือถ้วยรองน้ำยางที่ผลิตจากเซรามิกส์และพลาสติกโดยถ้วยรองน้ำยางจากเซรามิกส์จะมีต้นทุนการผลิตสูงและน้ำหนักมาก ส่วนถ้วยรองน้ำยางจากพลาสติกนั้นจะมีต้นทุนการผลิตต่ำแต่น้ำหนกเบาและเกิดการแห้งกรอบเมื่อได้รับความร้อน เมื่อเสื่อมสภาพก็จะทิ้งเป็นขยะมลพิษส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมในสวนยางพารา ดังนั้นจึงได้มีการพัฒนาถ้วยรองน้ำยางจากยางธรรมชาติ ผสมขี้เลื่อยไม้ยางพาราโดยแปรขนาดของขี้เลื่อย 4 ระดับคือ 0-250, 250-500, 500-750 และ 750-1,000 ไมโครเมตร และปริมาณของขี้เลื่อย 5 ระดับคือ 20, 40, 60, 80 และ 100 ส่วนเทียบกับยางหนึ่งร้อยส่วน โดยน้ำหนักยางธรรมชาติใช้ เป็นยาง STR 20 ขึ้นรูปด้วยเครื่องอัดขึ้นรูป ทำการทดสอบคุณสมบัติเชิงกลคือ ความต้านทานแรงดึงและค่าความแข็ง เพื่อหาอัตราส่วนผสมที่เหมาะสมเพื่อนำไปขึ้นรูปเป็นถ้วยรองน้ำยาง จากการศึกษาพบว่าขี้เลื่อยขนาดอนุภาค 500-750 ไมโครเมตรที่ปริมาณ 100 ส่วนเทียบกับยางหนึ่งร้อยส่วน เหมาะสมที่จะนำมาใช้ในการผลิตถ้วยรองน้ำยางเนื่องจาก ผลิตภัณฑ์ที่ได้ไม่การแตกร้าวและคงรูปได้มีค่าความแข็งสูงสุดเฉลี่ย 88.0 shore A ผลการประเมินความพึงพอใจต่อการ ใช้งานถ้วยรองน้ำยางที่พัฒนาขึ้นคิดเป็น 4.55 โดยเกษตรกรเห็นว่าถ้วยรองน้ำยางที่พัฒนาขึ้นมีความแข็งแรงการติดของยางน้อยทำให้กวาดได้ง่ายและมีอายุการใช้งานนานเหมือนกับแบบเซรามิกส์และสามารถย่อยสลายได้เองตามธรรมชาติ สามารถทดแทนถ้วยรับน้ำยางแบบเซรามิกส์และพลาสติกได้