การศึกษาอุปกรณ์เพื่อใช้หาระยะการติดตั้งอุปกรณ์ช่วยพยุง (ราวจับ) และระยะการติดตั้งราวจับที่ใช้วัสดุท้องถิ่น

Abstract

บทความวิจัยนี้มุ่งเน้นที่การพัฒนาอุปกรณ์เพื่อใช้หาระยะการติดตั้งอุปกรณ์ช่วยพยุง (ราวจับ) และ พัฒนาอุปกรณ์ช่วยพยุง (ราวจับ) ที่ใช้วัสดุท้องถิ่น รวมถึงศึกษาระยะราวจับที่ใช้วัสดุท้องถิ่นที่แตกต่างกัน โดยมีข้อสันนิษฐานว่ามาตรฐานการติดตั้งราวจับในอาคารที่ใช้กันทั่วไป อาจมีความแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคลเนื่องมาจากสภาพทางกายภาพที่แตกต่างกันของผู้ใช้รวมถึงวัสดุที่แตกต่าง (วัสดุท้องถิ่นและวัสดุทำราวจับมาตรฐาน เช่น สแตนเลส) อาจมีผลต่อระยะของการติดตั้งด้วยเช่นกัน โดยอุปกรณ์วัดระยะที่พัฒนาขึ้นมาสามารถใช้วัดระยะราวจับที่เหมาะสมกับผู้สูงอายุหรือผู้พิการในพื้นที่จริง เพื่อหาระยะที่เหมาะสมกับผู้สูงอายุหรือผู้พิการที่อยู่อาศัยในอาคารหรือพื้นที่นั้นๆ รวมถึงอุปกรณ์ดังกล่าวยังใช้ในการทดสอบความสัมพันธ์ของการใช้วัสดุที่แตกต่างกันกับระยะการติดตั้งว่ายังสัมพันธ์กับระยะมาตรฐานที่ใช้โดยทั่วไปหรือไม่ งานวิจัยนี้ได้พัฒนาอุปกรณ์วัดระยะดังกล่าวและทดลองในการติดตั้งนอกพื้นที่ พบว่า ติดตั้งได้อย่างสะดวกและผลการทดลองที่ใช้ในการทดสอบความสัมพันธ์ ระหว่างวัสดุที่แตกต่างกับระยะการติดตั้งนั้นมีผลในการเปลี่ยนวัสดุและทดสอบกับผู้สูงอายุในกรุงเทพฯ โดยระยะการติดตั้งที่ พึงพอใจของผู้สูงอายุส่วนใหญ่อยู่ที่อายุ 61 - 70 ปี และมีค่าเฉลี่ยการติดราวจับด้านข้างที่ระยะ 75 เซนติเมตร ซึ่งสูงกว่าระยะมาตรฐานที่กำหนดโดย กฎกระทรวง พ.ศ.2548 ที่กำหนดไว้ที่ 65 - 70 เซนติเมตร ข้อสรุปที่ได้จากงานวิจัยนี้พบว่า อุปกรณ์ในการช่วยหาระยะการติดตั้งมีความจำเป็นเนื่องจากผู้สูงอายุหรือผู้พิการในแต่ละพื้นที่อาจมีความพึงพอใจในระยะการติดตั้งอุปกรณ์ราวจับแตกต่างกันออกไป อุปกรณ์ดังกล่าวจะช่วยให้ผู้ใช้สามารถกำหนดระยะที่เหมาะสมตามแต่ละบุคคลได้ อีกทั้งการเปลี่ยนชนิดของวัสดุอาจมีผลต่อระยะการติดตั้งได้ ซึ่งในพื้นที่ที่ไม่สามารถหาอุปกรณ์ที่ใช้วัสดุมาตรฐาน เช่น สแตนเลส และใช้วัสดุทดแทนจากท้องถิ่น เช่น ท่อ PVC ไม้ไผ่ หรือท่อเหล็กซึ่งหาง่ายและราคาถูก อาจต้องการอุปกรณ์ในการช่วยหาระยะติดตั้งเพื่อให้ผู้สูงอายุหรือผู้พิการใช้งานราวจับที่ทำจากวัสดุดังกล่าวได้อย่างมั่นใจและมีความปลอดภัยมากขึ้น