Please use this identifier to cite or link to this item: http://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/72173
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.advisorKhajornsak Sopajaree-
dc.contributor.authorChayanis Wongraten_US
dc.date.accessioned2021-12-13T04:30:41Z-
dc.date.available2021-12-13T04:30:41Z-
dc.date.issued2020-10-
dc.identifier.urihttp://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/72173-
dc.description.abstractAirborne particulate matters were an important component of ambient air because of its significant effects on air quality, human health, regional visibility, and global climate change. High particulate matters were an important factor that causes low visibility. In this study, I investigated the relationships between visibility and PM2.5 concentration in the Tainan metropolitan area, southern Taiwan, from 2010 to 2018. The annual average PM2.5 concentration decreased from 37.0±19.4 μg/m3 in 2010 to 22.4±11.8 μg/m3 in 2018, while the annual average visibility increased from 8.53±4.56 km to 15.8±10.3 km in 2018. The 9-year annual average visibility was exponentially increased with the decreased annual average PM2.5 mass concentrations, expressing as Vis=587.2×PM2.5 -1.21 (where the unit in Vis is km and in PM2.5 is μg/m3, r value= -0.860). From 2010 to 2018, the visibility of the four seasons was the best in summer, with an average of 15.1±7.54 km, while the PM2.5 concentration in summer was the lowest, averaging only 15.5±7.88 μg/m3. The worst visibility was in the winter, with an average of only 6.62±6.18 km, while winter PM2.5 was the highest concentration, with an average of 40.5±16.9 μg/m3. Season visibility was also negatively correlated with PM2.5 concentration, expressing as Vis=157.9×PM2.5 -0.860 (r value= -0.866). The increasing trend in visibility was significantly related to the decreased concentration in PM2.5. The size distributions and concentrations of chemical composition during the Moon Festival such as nss-SO4 2- (2.9889±0.0300 μg/m3), NH4 + (0.9275±0.1131 μg/m3), and oxalate (0.0674±0.0227 μg/m3), respectively. Chemical compositions that mention above were major chemical composition effect on visibility due to photochemical reaction and similarly peak concentrations of these species occurred at 0.56 μm in the submicron droplet mode.en_US
dc.language.isoen_USen_US
dc.publisherเชียงใหม่ : บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่en_US
dc.subjectChemical Componentsen_US
dc.subjectSize Fractionsen_US
dc.subjectParticulate Mattersen_US
dc.titleEffects of chemical components and size fractions of particulate matters on visibilityen_US
dc.title.alternativeผลกระทบขององค์ประกอบทางเคมีและสัดส่วนของอนุภาคมลสารต่อทัศนวิสัยในการมองเห็นen_US
dc.typeThesis-
thailis.controlvocab.thashDust-
thailis.controlvocab.thashAir -- Pollution-
thailis.controlvocab.thashClimatic changes-
thesis.degreemasteren_US
thesis.description.thaiAbstractฝุ่นละอองในอากาศเป็นองค์ประกอบสำคัญที่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อคุณภาพอากาศ สุขภาพของมนุษย์ทัศนวิสัยในการมองเห็นในระดับภูมิภาคและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโลก ฝุ่นละอองในอากาศสูงเป็นปัจจัยสำคัญที่ทำให้เกิดทัศนวิสัยในการมองเห็นลดลง ในการศึกษานี้ได้ ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการมองเห็นและความเข้มข้นของ PM2.5 ในเขตเมืองไถหนานทางตอนใต้ ของไต้หวัน ตั้งแต่ปี 2010 ถึง 2018 ทัศนวิสยั ในการมองเห็นเฉลี่ยรายปี เพิ่มขึ้นจาก 8.53 ± 4.56 กม. ในปี 2010 เป็น 15.8 ± 10.3 กม. ในปี 2018 ในขณะที่ ความเข้มข้นของ PM2.5 เฉลี่ยรายปี ลดลงจาก 37.0 ± 19.4 μg / m3 ในปี 2010 เป็น 22.4 ± 11.8 μg / m3 ในปี 2018 นอกจากนี้ทัศนวิสัยในการ มองเห็นเฉลี่ยรายปี ทั้ง 9 ปี เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณพร้อมกับความเข้มข้นของ PM2.5 เฉลี่ยรายปีที่ลดลงโดย แสดงดังสมการนี้ Vis = 587.2×PM2.5 -1.21 (โดยที่หน่วยใน Vis คือกม. และใน PM2.5 คือ μg / m3, ค่า r = -0.860) ทัศนวิสัยในการมองเห็นของฤดูกาลตั้งแต่ปี 2010 ถึงปี 2018 ช่วงที่ดีที่สุดในฤดูร้อนโดยมี ค่าเฉลี่ย 15.1 ± 7.54 กม. ในขณะที่ความเข้มข้นของ PM2.5 ในฤดูร้อนต่ำที่สุดโดยมีค่าเฉลี่ยเพยี ง 15.5 ± 7.88 μg / m3 ทัศนวิสัยในการมองเห็นที่เลวร้ายที่สุดคือในฤดูหนาว โดยมีค่าเฉลี่ยเพียง 6.62 ± 6.18 กม. ในขณะที่ PM2.5 ในฤดูหนาวมีความเข้มข้นสูงสุดโดยมีค่าเฉลี่ย 40.5 ± 16.9 μg / m3 ทัศนวิสัยในการมองเห็นฤดูกาลมีความสัมพันธ์เชิงลบกับความเข้มข้นของ PM2.5 โดยแสดงดังสมการ นี้ Vis = 157.9×PM2.5 -0.860 (ค่า r = -0.866) ทัศนวิสัยในการมองเห็นมีแนวโน้มที่เพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์ อย่างมีนัยสำคัญกับความเข้มข้นที่ลดลงของPM2.5 การกระจายตัวของขนาดอนุภาและความเข้มข้นขององค์ประกอบทางเคมีในช่วงเทศกาลไหว้ พระจันทร์เช่น nss-SO4 2- (2.9889±0.0300 μg/m3), NH4 + (0.9275±0.1131 μg/m3), and oxalate (0.0674±0.0227 μg/m3) ตามลำดับ ในทำนองเดียวกันความเข้มข้นสูงสุดขององค์ประกอบทางเคมี เหล่านี้เกิดขึ้นที่ 0.56 μm ซึ่งเป็นขนาดของอนุภาคในระดับเล็กกว่า 1 μm (Submicron droplet mode) ด้วยเหตุนี้องค์ประกอบทางเคมีที่กล่าวถึงข้างต้นจึงเป็นองค์ประกอบของละอองลอยหลักที่มีผลต่อ ทัศนวิสัยในการมองเห็นในช่วงเทศกาลไหว้พระจันทร์en_US
Appears in Collections:ENG: Theses

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
600631012 ชญานิศ วงค์รัตน์.pdf4.1 MBAdobe PDFView/Open    Request a copy


Items in CMUIR are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.