ทัศนคติ บรรทัดฐานของสังคม การรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมและความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็ก

Abstract

การปฏิบัติหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็กขณะนอนรักษาในโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วทำให้เด็กฟื้นสภาพหลังผ่าตัดได้เร็วขึ้นและป้องกันการเกิดภาวะแทรกซ้อน การวิจัยเชิงพรรณนาแบบหาความสัมพันธ์ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาทัศนคติ บรรทัดฐานของสังคม การรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมและความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็ก และความสัมพันธ์ระหว่าง ทัศนคติ บรรทัดฐานของสังคมการรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมและความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็ก โดยใช้แนวคิดทฤษฎีการวางแผนพฤติกรรมของ Ajzen (1991) ร่วมกับการทบทวนวรรณกรรมกลุ่มตัวอย่างเลือกเข้าตามเกณฑ์จำนวน 106 ราย ที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลระดับตติยภูมิ 3 แห่ง ตั้งแต่เดือนสิงหาคม ถึงเดือนธันวาคม พ.ศ. 2557 เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูลได้แก่ (1) แบบสอบถามข้อมูลทั่วไปของผู้ดูแลเด็กและเด็ก (2) แบบสอบถามความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็ก มีค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาเท่ากับ .87 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .87 และแบบสอบถามทัศนคติบรรทัดฐานของสังคม และการรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรม มีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .84 ค่าความเชื่อมั่น ด้านทัศนคติ ด้านบรรทัดฐานของสังคม และด้านการรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรม คือ .85 .86 และ .72 ตามลำดับ ซึ่งแบบสอบถามทั้ง 2 ชุด ดัดแปลงมาจากแบบสอบถามของ Tourigny et al., (2005) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา และสถิติสหสัมพันธ์แบบเพียร์สันผลการศึกษาพบว่า1. กลุ่มตัวอย่างทั้งหมดมีคะแนนความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้อสภาพโดยรวมในระดับมาก ร้อยละ60.38 มีทัศนคติในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ร้อยละ 100 มีบรรทัดฐานของสังคมในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดโดยรวมอยู่ในระดับสูง และร้อยละ 72.64 มีการรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง2. ทัศนคติความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลางกับความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็กในระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .41, p < .01) บรรทัดฐานของสังคมมีความสัมพันธ์ทางบวกระดับปานกลางกับความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็กในระดับปานกลางอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (r = .50, p < .01) ผลการวิจัยนี้ทำให้เข้าใจทัศนคติ บรรทัดฐานของสังคม การรับรู้ความสามารถในการควบคุมพฤติกรรมและความตั้งใจในการปฏิบัติเพื่อการฟื้นสภาพหลังผ่าตัดของผู้ดูแลเด็ก บุคลากรสุขภาพอาจใช้ข้อมูลนี้สำหรับวางแผนเพื่อช่วยเหลือผู้ดูแลเด็กและใช้ในการทำวิจัยต่อไป