สุขภาวะทางจิตวิญญาณของญาติผู้ป่วยวิกฤต

Abstract

การเจ็บป่วยวิกฤตเป็นภาวะที่คุกคามต่อชีวิต ส่งผลต่อผู้ป่วยวิกฤตและญาติ ทั้งด้านร่างกาย จิตใจ สังคม และจิตวิญญาณ หากญาติมีสุขภาวะทางจิตวิญญาณที่ดีจะช่วยให้ญาติมีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วยช่วยให้ผู้ป่วยมีการฟื้นหายจากการเจ็บป่วยหรือจากไปอย่างสงบและสมศักดิ์ศรี การวิจัยเชิงพรรณนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสุขภาวะทางจิตวิญญาณของญาติผู้ป่วยวิกฤตที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยวิกฤต โรงพยาบาลลำพูน ระหว่างเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2557 ถึงเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 จำนวน 283 รายเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง โดยใช้แบบประเมินสุขภาวะทางจิตวิญญาณ ซึ่งผู้วิจัยดัดแปลงจากเครื่องมือประเมินสุขภาวะทางจิตวิญญาณและประสบการณ์ในชีวิต (Spiritual Health And Life-Orientation Measure [SHALOM]) ของฟิชเชอร์ (Fisher, 2010) เครื่องมือผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาโดยผู้ทรงคุณวุฒิ 5 คน และตรวจสอบความเชื่อมั่นของเครื่องมือก่อนนำไปใช้วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า

กลุ่มตัวอย่างมีการรับรู้หรือการให้ความสำคัญในสิ่งที่มีความหมายและเป้าหมายในชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ( = 4.63, S.D. = .47) มีประสบการณ์การปฏิบัติในสิ่งที่มีความหมายและเป้าหมาย ในชีวิตโดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 2.62, S.D. = .62) มีสุขภาวะทางจิตวิญญาณในระดับที่เป็นทุกข์ (mean scores = 2.01) และมีความต้องการความช่วยเหลือจากทีมสุขภาพในการคงไว้ซึ่งสุขภาวะทาง จิตวิญญาณอยู่ในระดับมาก ( = 3.83, S.D. = .73)

ผลการวิจัยแสดงว่าสุขภาวะทางจิตวิญญาณคือความสอดคล้องกันระหว่างการรับรู้หรือการให้ความสำคัญในสิ่งที่มีความหมายและเป้าหมายในชีวิต กับการปฏิบัติในสิ่งที่มีความหมายและเป้าหมายในชีวิต โดยมีการเชื่อมโยงองค์ประกอบภายใน 4 มิติ ได้แก่ มิติด้านตนเอง มิติด้านบุคคลอื่น มิติด้านสิ่งแวดล้อม และมิติด้านสิ่งศรัทธาเบื้องบน การวิจัยครั้งต่อไปควรศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับสุขภาวะทางจิตวิญญาณ และวิธีการปฏิบัติทางการพยาบาลสำหรับส่งเสริมสุขภาวะทางจิตวิญญาณของญาติผู้ป่วยวิกฤต