ประสิทธิผลของการจัดการรายกรณีในผู้ป่วยเบาหวาน โรงพยาบาลปากพลี จังหวัดนครนายก

Abstract

เบาหวานเป็นโรคเรื้อรัง หากไม่ได้รับการดูแลที่ดีอาจนำไปสู่การเจ็บป่วยด้วยภาวะแทรกซ้อนการศึกษาค้นคว้าอิสระครั้งนี้เป็นการวิจัยกึ่งทดลองมี วัตถุประสงค์เพื่อ เปรียบเทียบระดับน้ำตาลในเลือดระดับความดันโลหิตซีสโตลิก และความพึงพอใจของผู้ป่วยเบาหวานระหว่างก่อนและหลังได้รับการจัดการรายกรณี กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้ป่วยเบาหวานที่มารับบริการที่แผนกผู้ป่วยนอกตั้งแต่เดือน มีนาคม 2559 –พฤษภาคม 2559 เลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง จำนวน 30 คน กลุ่มทดลองเป็นกลุ่มเดียวกัน วัดก่อนและหลังการทดลอง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แบบบันทึกข้อมูลส่วนบุคคลและแบบสอบถามความพึงพอใจของผู้ใช้บริการ ของลาสชิงเจอร์ (Laschinger, 2005) ซึ่งได้ผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาและความเที่ยง ได้ค่าดัชนีความตรงตามเนื้อหาและค่าสัมประสิทธิ์อัลฟาของครอนบาค 0.98 และ0.99 ตามลำดับ วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลของกลุ่มตัวอย่าง โดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและวิเคราะห์ความแตกต่างของระดับน้ำตาลในเลือด ความดันซีสโตลิก และคะแนนความพึงพอใจของผู้ป่วยระหว่างก่อนและหลังได้รับการจัดการรายกรณี โดยใช้สถิติทดสอบ Dependent t-test

ผลการวิจัยพบว่า ระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยเบาหวานหลังได้รับการจัดการรายกรณีต่ำกว่าก่อนได้รับการจัดการรายกรณี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (p< .001) ค่าเฉลี่ยของระดับความดันโลหิตซิสโตลิกของผู้ป่วยเบาหวานหลังได้รับการจัดการรายกรณีต่ำกว่าก่อนได้รับการจัดการรายกรณี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 (p< .001) และ ผู้ป่วยเบาหวานที่ได้รับการจัดการรายกรณีมีความพึงพอใจสูงกว่าก่อนได้รับการจัดการรายกรณี อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 p<.001)

สรุปและข้อเสนอแนะประสิทธิผลของการจัดการรายกรณีในผู้ป่วยเบาหวาน ระดับน้ำตาลในเลือด ระดับความดันโลหิตซิสโตลิก และความพึงพอใจของผู้ป่วยเบาหวาน หลังได้รับการจัดการรายกรณีดีขึ้นกว่าก่อนได้รับการจัดการรายกรณี ดังนั้นรูปแบบการจัดการรายกรณีสามารถใช้เป็นแนวทางในการดูแลผู้ป่วยเบาหวานและเพื่อให้การบริการพยาบาลมีคุณภาพมากยิ่งขึ้น