Please use this identifier to cite or link to this item: http://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/79377
Full metadata record
DC FieldValueLanguage
dc.contributor.advisorShirley Worland-
dc.contributor.advisorThannabhatr (Wiwatwongwana) Rakmolaja-
dc.contributor.authorSumitra @ Thidar Soeen_US
dc.date.accessioned2024-01-05T05:33:43Z-
dc.date.available2024-01-05T05:33:43Z-
dc.date.issued2023-10-
dc.identifier.urihttp://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/79377-
dc.description.abstractThe political situation in Myanmar has changed since 1 February 2021, when the military coup has led to widespread violence, torture, and persecution of civilians. As civilians faced imminent threats to their safety, many felt compelled to flee their homes, crossing the border into Thailand in search of refuge. Thousands of people, including women of diverse socioeconomic backgrounds are fleeing from human insecurity to the neighboring country, Thailand, where they are living covertly with a lack of protection, and are restricted from livelihood opportunities. To understand the displacement phenomena, an extensive review of literature has been conducted to explore the broader issue of displacement related to the factors causing displacement, the experiences of displaced women in terms of daily survival struggles, and the protection gap for women in displacement. The study narrows down to specific situations of current Myanmar’s displacement issue, specifically, women’s experiences. To understand the intricate lives of forcibly displaced women from Myanmar, who have sought refuge in neighboring Thailand in the wake of the 2021 military coup; three concepts are utilized: human security, displaced livelihood, and transformative justice. The interlinkages of the three concepts shed light on the evolving experiences of these women. Fieldwork was carried out via in-depth interviews with twelve displaced women, two life story interviews, two focus group discussions with displaced women and their intimate family members, and four key informant interviews in Mae Sot, Thailand. The research utilized framework analysis, using QDA Minor Lite software to identify and analyze patterns within the data from which three major themes emerged: the causes of displacement; the lived experiences of women in displacement; and the response to the challenges of displacement. The findings show that as soon as the military staged the coup, the situation of the women in Myanmar dramatically changed as they lost their safety and security. The lack of security encompasses personal, community, economic, food, health, and political security. Amidst the oppressive military regime, the very notion of law and order eroded, as military and police personnel conducted intrusive home searches and investigations without the need for warrants. Shockingly, the military showed a complete disregard for human life, often resorting to violence, arbitrary arrests, and brutal beatings, sometimes even in the presence of family members, including women and children. To evade this terrifying environment, these displaced women were in a constant state of fleeing, unable to find a place of lasting safety. The military coup that engulfed Myanmar didn't merely disrupt the nation's political landscape; it triggered a humanitarian crisis that has extensive consequences for women’s human security. These highlighted issues provide a glimpse into the appalling violations these women endured, compelling them to seek refuge. It is a testimony to the deteriorating human security within Myanmar, which tragically forced these women to escape across the border into Mae Sot, Thailand. While these displaced women sought shelter in the hope of securing the pillars of human security, they have encountered various hardships in displacement. In the face of displacement, these women embarked on a journey marked by profound loss, encountering numerous hurdles as they sought to rebuild their lives and livelihoods. However, amidst these challenges, some are displaying remarkable resilience and resourcefulness, managing to find opportunities within the constraints of displacement. Additionally, humanitarian organizations are playing a pivotal role in shaping the trajectories of these displaced lives, providing humanitarian support and assistance in their pursuit of security and stability. In displacement, these women’s lived experiences vary according to their statuses and backgrounds. However, in common, these women’s displacement experiences begin from a position of loss, and insecurity. Differently, is the way they seek to overcome the challenges of displacement where the consequent trauma experiences influence their daily lives. Despite the restrictions and uncertainties, many of the Myanmar displaced women use their agency to not only overcome challenges, but also empower others within their community. The displaced women are not passive victims; they are proactive participants in the process of rebuilding their lives. Furthermore, the navigation of the women with the challenges and opportunities presented by their new lives as refugees is contrary to the stereotypical portrayal of refugees as powerless and impoverished. This study revealed that displaced women are from a diverse group, each with unique experiences and coping strategies. Some have emerged as resilient agents of change, making decisions that are positively impacting their families and communities. The study concludes with the recommendation that to better support displaced women and similar populations worldwide, it is crucial to center their experiences in research and policy development, adopting a more inclusive and gender-sensitive approach. Recommendations stemming from this research include investigating the specific needs of different subgroups of displaced women and advocating for more effective support measures.en_US
dc.language.isoenen_US
dc.publisherChiang Mai : Graduate School, Chiang Mai Universityen_US
dc.titleDiverse experiences of displaced Myanmar women in Thailanden_US
dc.title.alternativeประสบการณ์อันหลากหลายของผู้หญิงพลัดถิ่นชาวเมียนมาในประเทศไทยen_US
dc.typeThesis
thailis.controlvocab.lcshWomen -- Burma-
thailis.controlvocab.lcshBurma-
thailis.controlvocab.lcshMigration-
thesis.degreemasteren_US
thesis.description.thaiAbstractสถานการณ์การเมืองในประเทศเมียนมามีการเปลี่ยนแปลงไปตั้งแต่วันที่ 1 เดือนกุมภาพันธ์ ปี 2021 เมื่อกองทับทหารได้เริ่มใช้ความรุนแรง การทรมาร การข่มเหงกับประชาชน เมื่อประชาชนเผชิญกับภัยอันตรายที่มีผลต่อความปลอดภัยของพวกเขา ทำให้หลายคนต้องจากบ้านเมืองของตัวเองและข้ามชายแดนไปยังประเทศไทยในรูปแบบผู้หลี้ภัย ประชาชนหลายพันคนรวมผู้หญิงที่มีภาวะเศรษฐกิจทางสังคมที่หลากหลายได้หนีออกจากความไม่มั่นคงของมนุษย์ไปยังประเทศเพื่อนบ้านอย่างประเทศไทย พวกเขาอาศัยอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆโดยที่ไม่ได้รับความคุ้มครองใดๆ และพวกเขายังถูกจำกัดเขตในการทำมาหากิน เพื่อเข้าใจปรากฎการณ์ของการพลัดถิ่น บททบทวนอย่างกว้างขวางในบทวรรณกรรมที่ได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับปัญหาของการพลัดถิ่นในเขตชายแดนที่เกี่ยวข้องกับปัจจัยต่างๆที่ทำให้เกิดการพลัดถิ่น ประสบการณ์ของผู้หญิงพลัดถิ่นในด้านอุปสรรคในการใช้ชีวิตเพื่อความอยู่รอด และช่องว่างในการคุ้มครองผู้หญิงในการพลัดถิ่น งานวิจัยได้เจาะจงไปยังสถานการณ์ปัจจุบันของปัญหาการพลัดถิ่นของชาวเมียนมา โดยเฉพาะประสบการณ์ของผู้หญิงชาวเมียนมา เพื่อเข้าใจชีวิตที่ซับซ้อนของผู้หญิงพลัดถิ่นจากประเทศเมียนมาที่ต้องการที่หลบภัยในประเทศเพื่อนอย่างประเทศทไยจากการก่อรัฐประหารในปี 2021 โดยใช้แนวคิด 3 ประการ คือ ความมั่นคงของมนุษย์ วิธีชีวิตของการพลัดถิ่น และความยุติธรรมที่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ การเชื่อมโยงกันของแนวคิดทั้งสามทำให้มีความกระจ่างเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปของผู้หญิงเหล่านี้ ได้ถูกดำเนินงานภาคสนามโดยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้หญิงพลัดถิ่น12 คน การสัมภาษณ์เรื่องราวชีวิต 2 คน การสนทนากลุ่ม 2 กลุ่มกับผู้หญิงพลัดถิ่นและสมาชิกที่สนิทในครอบครัว และการสัมภาษณ์ผู้ให้ข้อมูลหลัก 4 คนในแม่สอด ประเทศไทย งานวิจัยใช้กรอบการวิเคราะห์โดยใช้ซอฟต์แวร์ QDA Minor Lite เพื่อระบุและวิเคราะห์รูปแบบภายในข้อมูลที่ทำให้เกิดประเด็นหลัก 3 ประการ ได้แก่ สาเหตุของการพลัดถิ่น ประสบการณ์ชีวิตของผู้หญิงที่ต้องพลัดถิ่น และการตอบสนองต่อความท้าทายของการพลัดถิ่น ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่าทันทีที่ทหารก่อรัฐประหาร สถานการณ์ของผู้หญิงในเมียนมาก็เปลี่ยนไปอย่างมากเนื่องจากสูญเสียความปลอดภัยและความมั่นคง การขาดความมั่นคงนั้นครอบคลุมถึงความมั่นคงส่วนบุคคล ชุมชน เศรษฐกิจ อาหาร สุขภาพ และความมั่นคงทางการเมือง ท่ามกลางระบอบการปกครองของทหารที่กดขี่ประชาชน แนวคิดเรื่องกฎหมายและความสงบเรียบร้อยก็ถูกกัดกร่อน เนื่องจากเจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจทำการค้นบ้านและสอบสวนโดยไม่จำเป็นต้องมีหมายจับ ที่น่าตกใจคือกองทัพทหารแสดงถึงการไม่คำนึงถึงชีวิตมนุษย์โดยสิ้นเชิง โดยมักหันไปใช้ความรุนแรง การจับกุมตามอำเภอใจ และการทุบตีอย่างโหดร้าย บางครั้งกระทั่งต่อหน้าสมาชิกในครอบครัว รวมถึงผู้หญิงและเด็ก เพื่อหลบเลี่ยงสภาพแวดล้อมที่น่าสะพรึงกลัวนี้ ผู้หญิงผู้พลัดถิ่นเหล่านี้จึงต้องหลบหนีอยู่ตลอดเวลา ไม่สามารถหาสถานที่ที่ปลอดภัยอย่างถาวรได้ รัฐประหารที่กลืนกินประเทศเมียนมาไม่เพียงแต่ทำลายภูมิทัศน์ทางการเมืองของประเทศเท่านั้น แต่ยังก่อให้เกิดวิกฤตด้านมนุษยธรรมซึ่งส่งผลกระทบอย่างกว้างขวางต่อความมั่นคงของมนุษย์ของผู้หญิง ประเด็นสำคัญเหล่านี้เผยให้เห็นถึงการละเมิดอันน่าตกใจที่ผู้หญิงเหล่านี้ต้องเผชิญ และบีบบังคับให้พวกเธอต้องหลบภัย นี่เป็นข้อพิสูจน์ถึงความมั่นคงของมนุษย์ที่ย่ำแย่ลงในเมียนมา ซึ่งน่าเศร้าที่บีบให้ผู้หญิงเหล่านี้ต้องหลบหนีข้ามพรมแดนเข้าสู่แม่สอด ประเทศไทย ในขณะที่ผู้หญิงผู้พลัดถิ่นเหล่านี้หาที่พักพิงด้วยความหวังว่าจะได้รับเสาหลักแห่งความมั่นคงของมนุษย์ พวกเขาต้องเผชิญกับความยากลำบากหลายประการในการพลัดถิ่น เมื่อเผชิญกับการพลัดถิ่น ผู้หญิงเหล่านี้เริ่มต้นการเดินทางที่เต็มไปด้วยการสูญเสียครั้งใหญ่ และเผชิญกับอุปสรรคมากมายในขณะที่พวกเธอพยายามสร้างชีวิตและความเป็นอยู่ขึ้นมาใหม่ อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความท้าทายเหล่านี้ มีบางคนแสดงให้เห็นถึงความยืดหยุ่นและไหวพริบที่น่าทึ่ง โดยมีการจัดการเพื่อค้นหาโอกาสภายใต้ข้อจำกัดของการพลัดถิ่น นอกจากนี้ องค์กรด้านมนุษยธรรมยังมีบทบาทสำคัญในการกำหนดเส้นทางของชีวิตผู้พลัดถิ่นเหล่านี้ โดยให้การสนับสนุนและความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมในการแสวงหาความมั่นคงและเสถียรภาพ ในการพลัดถิ่นประสบการณ์ชีวิตของผู้หญิงเหล่านี้แตกต่างกันไปตามสถานะและภูมิหลังของแต่ละคน อย่างไรก็ตาม โดยทั่วไปแล้ว ประสบการณ์การพลัดถิ่นของผู้หญิงเหล่านี้เริ่มต้นจากการสูญเสียและความไม่มั่นคง สิ่งที่ต่างกันคือวิธีที่พวกเขาพยายามเอาชนะความท้าทายของการพลัดถิ่น ซึ่งผลที่ตามมาจากประสบการณ์การบาดเจ็บทางจิตใจนั้นมีอิทธิพลต่อชีวิตประจำวันของพวกเขา แม้จะมีข้อจำกัดและความไม่แน่นอน แต่ผู้หญิงพลัดถิ่นชาวเมียนมาจำนวนมากใช้สิทธิเสรีของตนไม่เพียงแต่เอาชนะความท้าทายเท่านั้น แต่ยังเสริมสร้างพลังให้แก่ผู้อื่นในชุมชน ผู้หญิงที่ถูกพลัดถิ่นไม่ใช่เหยื่อที่ไม่โต้ตอบ พวกเขาเป็นผู้มีส่วนร่วมเชิงรุกในกระบวนการสร้างชีวิตใหม่ นอกจากนี้ การนำทางของผู้หญิงที่มีทั้งความท้าทายและโอกาสที่แสดงออกมาโดยชีวิตใหม่ของพวกเขาในฐานะผู้ลี้ภัยนั้นตรงกันข้ามกับภาพเหมารวมที่ว่าผู้ลี้ภัยนั้นไร้อำนาจและยากจน การศึกษาครั้งนี้เผยให้เห็นว่าผู้หญิงพลัดถิ่นมาจากกลุ่มที่หลากหลาย โดยแต่ละคนมีประสบการณ์และกลยุทธ์การรับมือที่เฉพาะตัว บางคนกลายเป็นตัวแทนผู้ที่ยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลง โดยทำการตัดสินใจที่ส่งผลกระทบเชิงบวกต่อครอบครัวและชุมชนของตน การศึกษาสรุปด้วยข้อเสนอแนะว่าเพื่อสนับสนุนผู้หญิงพลัดถิ่นและประชากรที่มีความคล้ายกันทั่วโลกได้ดีขึ้นนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องให้ความสำคัญกับประสบการณ์ของพวกเขาในการวิจัยและการพัฒนานโยบาย โดยใช้แนวทางที่ครอบคลุมและคำนึงถึงเพศภาวะมากขึ้น ข้อเสนอแนะที่เกิดจากการวิจัยนี้ ได้แก่ การตรวจสอบความต้องการเฉพาะของกลุ่มย่อยต่างๆ ของผู้หญิงพลัดถิ่น และสนับสนุนให้มีมาตรการสนับสนุนที่มีประสิทธิผลมากขึ้นen_US
Appears in Collections:SOC: Theses

Files in This Item:
File Description SizeFormat 
640435820 SumitraThidar Soe..pdf2.05 MBAdobe PDFView/Open    Request a copy


Items in CMUIR are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.