Please use this identifier to cite or link to this item:
http://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/79000
Full metadata record
DC Field | Value | Language |
---|---|---|
dc.contributor.advisor | Pathawee Khongkhunthien | - |
dc.contributor.advisor | Pisaisait Chaijareenont | - |
dc.contributor.author | Suwapat Saedarn | en_US |
dc.date.accessioned | 2023-10-10T10:32:09Z | - |
dc.date.available | 2023-10-10T10:32:09Z | - |
dc.date.issued | 2023-05 | - |
dc.identifier.uri | http://cmuir.cmu.ac.th/jspui/handle/6653943832/79000 | - |
dc.description.abstract | Objectives: to compare the healing potential between using alloplastic bone substitute as a socket preservation material and unassisted socket healing. Materials and Methods: Twenty-two healthy patients with single-rooted non-restorable teeth were recruited and randomized into experimental and control group. Minimally traumatic extractions were performed on. Fourteen patients were treated with socket preservation using alloplastic bone substitute(M-bone), while the rest were left to heal naturally. Bone specimens were harvested using trephine bur from the central part of the former alveolar socket after six months. Histomorphometric analysis of the area of new bone formation compared with total socket area was analyzed. Dimensional analysis of dimension change was performed. Results: Mean horizontal mid-buccal ridge thickness change in levels 3 mm. apically to mid bucco-gingival aspect, comparison on baseline was -1.69±0.95 mm in control group and -1.53±0.55 mm. in M-bone group. No statistically significant was found (P=0.584). In the level 5 mm. apically to mid bucco-gingival aspect, mean horizontal mid-buccal ridge thickness change was -1.60±0.81 mm in control group and -1.25±0.55 mm. in M-bone group. No statistically significant was found. (P=0.245). Mean new bone formation were 32.10±14.60% in M-bone group and 49±9.31% in control group, which is statistically significant (P=0.002). Inconclusion, the use of biphasic calcium phosphate alloplastic substitutes(M-bone) in socket preservation shows no statistically significant difference in bone contour but significantly lower new bone formation compared to natural wound healing. (P>0.05) Conclusion: Within the limitation of the study, it may be concluded that the use of biphasic calcium phosphate alloplastic substitutes(M-bone) in socket preservation shows no statistically significant difference in bone contour but significantly lower new bone formation compared to natural wound healing. (P>0.05) | en_US |
dc.language.iso | en | en_US |
dc.publisher | Chiang Mai : Graduate School, Chiang Mai University | en_US |
dc.title | A Comparative study of socket preservation between an alloplastic bone substitute material and natural wound healing without bone substitute material : a randomized clinical study | en_US |
dc.title.alternative | การศึกษาเปรียบเทียบการอนุรักษ์กระดูกเบ้าฟันที่ถูกถอนไปโดยใช้วัสดุปลูกถ่ายเฉื่อยกับการหายของแผลถอนฟันตามธรรมชาติ : การศึกษาแบบสุ่มทางคลินิก | en_US |
dc.type | Thesis | |
thailis.controlvocab.lcsh | Bone substitutes | - |
thailis.controlvocab.lcsh | Alveolectomy | - |
thailis.controlvocab.lcsh | Dentistry | - |
thesis.degree | master | en_US |
thesis.description.thaiAbstract | วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบศักยภาพการหายของแผลถอนฟันที่ทำการอนุรักษ์กระดูกเบ้าฟันด้วยวัสดุปลูกถ่ายเฉื่อยกับการหายของแผลถอนฟันตามธรรมชาติ วัสดุและวิธีการ: ผู้ป่วยที่มีสุขภาพแข็งแรงจำนวน 22 คน ที่มีฟันรากเดี่ยวซึ่งไม่สามารถบูรณะได้ ถูกแบ่งออกเป็น 2 กลุ่มเท่ากันโดยวิธีการสุ่ม ทั้งสองกลุ่มได้รับการถอนฟันแบบบาดเจ็บเล็กน้อย ผู้ป่วยกลุ่มทดลอง จำนวน 14 คนได้รับการอนุรักษ์กระดูกเบ้าฟันด้วยวัสดุปลูกถ่ายเฉื่อย (M-bone) ส่วนกลุ่มควบคุม จะปล่อยให้แผลถอนฟันหายตามธรรมชาติ หลังจากถอนฟัน 6 เดือน ทำการวิเคราะห์มิติของกระดูกที่เปลี่ยนแปลง และทำการเจาะเก็บกระดูกในตำแหน่งกลางแผลถอนฟัน นำมาวิเคราะห์การสร้างกระดูกทางจุลชีววิทยา(M-bone) ผลการศึกษา: จากผู้ป่วยจำนวน 22 คน มีการเปลี่ยนแปลงความหนาหนาของกระดูกเบ้าฟันในแนวราบกึ่งกลางด้านแก้มที่ระดับ 3 มม.จากกึ่งกลางด้านแก้มของขอบเหงือก เท่ากับ -1.69±0.95 มม.ในกลุ่มควบคุม และ -1.53±0.55 มม. ในกลุ่มทดลอง อย่างไม่มีนัยสำคัญ (P=0.584) และการเปลี่ยนแปลงความหนาหนาของกระดูกเบ้าฟันในแนวราบกึ่งกลางด้านแก้มที่ระดับ 5 มม. จากกึ่งกลางด้านแก้มของขอบเหงือก เท่ากับ -1.60±0.81 มม. ในกลุ่มควบคุม และ -1.25±0.55 มม.ในกลุ่มทดลอง อย่าไม่มีนัยสำคัญ (P=0.245) ค่าเฉลี่ยการสร้างกระดูกใหม่ในกลุ่มทดลองเท่ากับ 32.10±14.60% และกลุ่มควบคุมเท่ากับ 49±9.31% อย่างมีนัยสำคัญ (P=0.002). สรุปผลการศึกษา: ด้วยข้อจำกัดของการทดลอง อาจสามารถสรุปได้ว่า การอนุรักษ์กระดูกเบ้ากันด้วยไบเฟสิคแคลเซียมฟอสเฟต (M-bone) และไม่มีความแตกค่างของความหนาของกระดูกอย่างมีนัยสำคัญแต่มีการสร้างกระดูกใหม่น้อยกว่าอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเทียบกับแผลถอนฟันที่หายตามธรรมชาติ | en_US |
Appears in Collections: | DENT: Theses |
Files in This Item:
File | Description | Size | Format | |
---|---|---|---|---|
600931025 suwapat saedarn.pdf | 2.14 MB | Adobe PDF | View/Open Request a copy |
Items in CMUIR are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.