การดูแลสุขภาพช่องปากตนเองของผู้ดูแลหลักชาวมุสลิมและการดูแลสุขภาพช่องปาก เด็กในความดูแลวัย 3-5 ปี ที่ชุมชนมุสลิมแห่งหนึ่งในจังหวัดตรัง

Abstract

วัตถุประสงค์: เพื่อเข้าใจการดูแลสุขภาพช่องปากตนเองในชีวิตประจำวันของผู้ดูแลหลักชาวมุสลิมพฤติกรรมการดูแลสุขภาพช่องปากให้แก่เด็กในความดูแล และความเชื่อมโยงระหว่างการดูแลสุขภาพช่องปากทั้งของผู้ดูแลหลัก การดูแลสุขภาพช่องปากให้แก่เด็กในความดูแลและการเกิดฟันผุของเด็ก วัสดุอุปกรณ์และวิธีการ: เป็นวิจัยเชิงคุณภาพดำเนินการในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กแห่งหนึ่งในจังหวัดตรังซึ่งเด็กมีอายุ 3-5 ปี และอยู่ในครอบครัวชาวมุสลิม มีการ คัดเลือก 2 ขั้นตอนคือการเก็บข้อมูลทั่วไปจากแบบสอบถามของผู้ดูแลหลักทั้งหมด 57 คน จากนั้นคัดเลือกกรณีศึกษาอย่างเฉพาะเจาะจงโดยใช้เกณฑ์การจำแนกตามความแตกต่างของความรู้เรื่องศาสนาที่เกี่ยวกับสุขภาพช่องปากการศึกษาและฐานะทางเศรษฐกิจ คุณสมบัติในการดูแลเด็กที่จัดว่าดีและไม่ดีตามทัศนะของผู้ดูแลเด็ก การยินดีและสามารถให้ข้อมูลในเชิงลึกได้ ได้กรณีศึกษาจำนวน 7 ราย จากนั้นสัมภาษณ์เชิงลึกและสังเกตแบบไม่มีส่วนร่วมที่บ้าน ร่วมกับการตรวจภาวะฟันผุของเด็กในความดูแลวิเคราะห์ข้อมูลด้วยวิธีการจำแนกประเภทข้อมูลใช้วิธีการสร้างข้อมูลแบบอุปนัย ผลการศึกษา: ในทัศนะของผู้ดูแลหลัก สุขภาพช่องปากเป็นองค์ประกอบหนึ่งของสุขภาพโดยรวม จะได้รับความสำคัญต่อเมื่อเป็นอุปสรรคต่อการดำเนินชีวิต ประจำวัน ส่วนการดูแลเด็กเมื่อมีปัญหาสุขภาพช่องปากพบว่ามีแนวโน้มว่าสอดคล้องกับรูปแบบการดูแลตนเองเมื่อมีปัญหาของผู้ดูแลหลัก โดยพฤติกรรมการดูแลพบว่าขึ้นอยู่กับการจัดสรรเวลาและทิศทางการดูแล เด็กที่ผู้ดูแลหลักมีการจัดสรรเวลาเพื่อการดูแล และเป็นไปในทิศทางที่ส่งเสริมให้เกิดสุขภาพช่องปากที่ดี เด็กก็จะมีสุขภาพช่องปากที่ดี นอกจากนี้ยังพบว่า ความสะอาดในการอาบน้ำละหมาดของชาวมุสลิมมีความแตกต่างกับความสะอาดในทัศนะของทันตบุคลากรทั้งในแง่การให้ความหมายและการวัดผลความสะอาด บทสรุป: การดูแลสุขภาพช่องปากตนเองของผู้ดูแลหลักชาวมุสลิมกับการดูแลสุขภาพช่องปากของเด็กในความดูแลมีแนวโน้มที่สอดคล้องกัน สุขภาพช่องปากของ เด็กในครอบครัวชาวมุสลิมจะขึ้นอยู่กับการจัดสรรเวลาและทิศทางการดูแล โดยมีความเกี่ยวข้องกับความรู้เรื่องศาสนาที่เกี่ยวกับสุขภาพช่องปากของผู้ดูแลไม่มากนัก