การกำหนดค่าการซึมได้ของน้ำฝนไหลนองบนสวนซับน้ำฝนสำหรับงานภูมิสถาปัตยกรรม

Abstract

การพัฒนาที่ดินที่เพิ่มมากขึ้นในปัจจุบันทำให้พื้นผิวพรุนน้ำตามธรรมชาติลดลง ส่งผลให้เกิดปัญหาน้ำท่วมขังหรือน้ำไหลนองในพื้นที่เขตเมืองบ่อยครั้งและทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น จึงทำให้เกิดข้อบังคับในผังเมืองรวมกรุงเทพมหานคร พ.ศ.2556 ที่ส่งเสริมให้เกิดการออกแบบภูมิสถาปัตยกรรมให้มีสวนซับน้ำฝนเพื่อเพิ่มศักยภาพในการลดการไหลนอง (หรือเพิ่มการซึมได้ของน้ำ) ของพื้นที่โดยจะได้รับสิทธิ์ในการเพิ่มพื้นที่อาคารต่อพื้นที่ดินตามปริมาณการลดการไหลนองในโครงการ แต่การประเมินปริมาณน้ำไหลนองบนพื้นที่สวนซับน้ำฝนยังขาดวิธีประเมินที่เหมาะสม เบื้องต้นพบว่า การประมาณการน้ำไหลนองด้วยค่าสัมประสิทธิ์ความสัมพันธ์ระหว่างน้ำฝนสะสมกับปริมาณน้ำหลากตามผิวดิน สามารถนำมาประยุกต์ใช้ในการประเมินปริมาณน้ำไหลนองบนพื้นที่สวนซับน้ำฝนได้อย่างมีประสิทธิภาพ งานวิจัยนี้จึงได้ทดลองด้วยการประยุกต์ใช้วิธีการดังกล่าวกับรูปแบบของการออกแบบพื้นที่สวนรับน้ำฝนในรูปแบบต่างๆ และนำเสนอเป็นคู่มือสำหรับในการนำไปใช้ในงาน ภูมิสถาปัตยกรรมต่อไป

Nowadays the dramatic urban land development affects to the reduction of natural porosity surfaces, thus increasing frequency and destructive urban flooding or stormwater runoff problems. Consequently, the Bangkok Comprehensive Plan 2013 has been mandated to promote the landscape design to increase rainwater garden to effectively reduce the stormwater runoff and increase the water infiltration, which will earn the floor area ratio bonus for the achieved developments. However, the appropriated method for assessment of stormwater runoff on rainwater garden area has been deficient. Meanwhile, the preliminary studies found that the Curve Number (CN) Method is applicable to use for assessing stormwater runoff capacity on rainwater garden area. This research processes the experiment in the application of CN method on several bio-retention area designs. Thereby, present a design guideline for landscape architecture practices.