ปริมาณแร่ธาตุในฟันน้ำนมระหว่างกลุ่มที่มีประสบการณ์การมีฟันผุแตกต่างกัน การทดลองในห้องปฏิบัติการ

Abstract

วัตถุประสงค์: การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบหาปริมาณแคลเซียม ฟอสฟอรัส ฟลูออรีน และแมกนีเซียมในฟันน้ำนมของเด็กที่มีประสบการณ์การมีฟันผุแตกต่างกันโดยใช้กล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราด และสเปคโตรสโคปีแบบกระจายพลังงาน วิธีการศึกษา: ฟันน้ำนมที่ถูกถอนจำนวน 30 ซี่ ถูกแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มเท่ากันตามประสบการณ์การมีฟันผุต่ำ ปานกลาง และสูง ผิวฟันด้านเรียบที่ปราศจากรอยผุของฟันจะถูกใช้เป็นตัวแทนของฟันแต่ละซี่ในแต่ละกลุ่มฟันถูกตัดตามแนวยาว ทำความสะอาดผิวฟันที่ตัดด้วยการแช่ในสารละลายโซเดียมไฮโปคลอไรต์เข้มข้น 5.25% เป็นเวลา 12 ชั่วโมง จากนั้นล้างด้วยเครื่องทำความสะอาดอัลตราโซนิกเป็นเวลา 10 นาที ปล่อยให้แห้งที่อุณหภูมิห้องนาน 3 วัน จากนั้นนำเข้าสู่กระบวนการศึกษาด้วยกล้องจุลทรรศน์อิเล็กตรอนชนิดส่องกราด โดยศึกษาเคลือบฟันและเนื้อฟันอย่างละ 2 ตำแหน่ง คือ นอก และใน วัดค่าร้อยละของอะตอมของธาตุแคลเซียม ฟอสฟอรัส ฟลูออรีน และแมกนีเซียมโดยเทคนิคอีดีเอส นำข้อมูลมาหาค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานของธาตุทั้งสี่นำมาวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสองทาง (p≤0.05) ผลการศึกษา: ชั้นเคลือบฟันของกลุ่มที่มีประสบการณ์การมีฟันผุต่ำมีปริมาณของธาตุแคลเซียม และฟอสฟอรัสสูงกว่ากลุ่มที่มีประสบการณ์การมีฟันผุปานกลาง และสูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ อย่างไรก็ตามไม่พบความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติของปริมาณธาตุฟลูออรีน แมกนีเซียม และสัดส่วนของแคลเซียมต่อฟอสฟอรัสระหว่างทั้งสามกลุ่ม ในทางกลับกันพบว่าเคลือบฟันชั้นนอกมีปริมาณของธาตุแคลเซียม ฟอสฟอรัส และฟลูออรีนสูงกว่าเคลือบฟันชั้นใน เนื้อฟันชั้นนอกมีปริมาณธาตุฟลูออรีนสูงกว่าเนื้อฟันชั้นใน เป็นที่น่าแปลกใจที่เนื้อฟันชั้นในมีปริมาณธาตุแคลเซียม และฟอสฟอรัสสูงกว่าเนื้อฟันชั้นนอก ส่วนปริมาณธาตุแมกนีเซียมจะเพิ่มขึ้นเมื่อเข้าใกล้สู่ชั้นในของเนื้อฟัน บทสรุป:การศึกษานี้พบความเป็นไปได้ที่ความต้านทานต่อการผุของเคลือบฟัน ขึ้นอยู่กับปริมาณแคลเซียม และฟอสฟอรัส แต่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับฟลูออรีนหรือแมกนีเซียม อย่างไรก็ตามยังคงจำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติมต่อไป