ปัจจัยทำนายการเกิดอาการกำเริบเฉียบพลันในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง

Abstract

อาการกำเริบเฉียบพลัน เป็นภาวะฉุกเฉินที่มีความรุนแรงและพบได้บ่อยในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ทำให้ผู้ป่วยต้องเข้ารับการรักษาด้วยอาการหอบรุนแรงและรับการรักษาซ้ำในโรงพยาบาล นอกจากจะทำให้ การดำเนินของโรคเพิ่มมากขึ้น และทำให้คุณภาพชีวิตของผู้ป่วยลดลง ยังทำให้เสียค่าใช้จ่ายทางด้านสุขภาพ จำนวนมาก การวิจัยครั้งนี้ เป็นการศึกษาภาคตัดขวาง (Cross-sectional study) มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยทำนายการเกิดอาการกำเริบเฉียบพลันในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ที่ขึ้นทะเบียนเป็นผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังและมารับการรักษาที่แผนกฉุกเฉินและแผนกผู้ป่วยนอกของโรงพยาบาลอุตรดิตถ์และโรงพยาบาลพิชัย จังหวัดอุตรดิตถ์ จำนวน 304 ราย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถาม ประกอบด้วย 2 ส่วน คือ 1 ) แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคลและภาวะสุขภาพ และ 2) แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง ซึ่งผ่านการตรวจสอบความตรงตามเนื้อหาจากผู้ทรงคุณวุฒิ 5 ท่าน และหาค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง โดยใช้สัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบราค ได้ค่าเท่ากับ 0.71 วิเคราะห์ข้อมูลส่วนบุคคลและภาวะสุขภาพ โดยใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์ปัจจัยที่ทำนายการเกิดอาการกำเริบเฉียบพลันโดยใช้สถิติถดถอยโลจิสติค (Logistic regression)ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่สามารถทำนายการเกิดอาการกำเริบเฉียบพลันในผู้ป่วยโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังคือ ระดับความรุนแรงของโรค (OR = 2.72, p <.001) และ พฤติกรรมการดูแลสุขภาพตนเอง (OR = .888, p <.001)