ประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกสำหรับ การป้องกันการเกิดแผลที่เท้าในพระภิกษุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ห้องตรวจผู้ป่วยสงฆ์ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่

Abstract

การเกิดแผลที่เท้าเป็นภาวะแทรกซ้อนประการหนึ่งที่พบบ่อยในพระภิกษุที่เป็นโรคเบาหวาน ซึ่งอาจนำไปสู่การตัดขาได้ การศึกษาเชิงปฏิบัติการครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกสำหรับการป้องกันการเกิดแผลที่เท้าในพระภิกษุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 โดยใช้กรอบแนวคิดการใช้แนวปฏิบัติทางคลินิกของสภาวิจัยทางการแพทย์และสุขภาพแห่งชาติ (National Health and Medical Research Council [NHMRC], 1999) ประเทศออสเตรเลีย กลุ่มตัวอย่างคือ พระภิกษุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มารับการบริการที่ ห้องตรวจผู้ป่วยสงฆ์ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ ตั้งแต่เดือน กุมภาพันธ์ถึงเดือน มิถุนายน 2557 โดยแบ่ง 2 กลุ่ม คือกลุ่มก่อนการใช้แนวปฏิบัติ จำนวน 23 รูป และกลุ่มที่มีการใช้แนวปฏิบัติจำนวน 21 รูป เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาประกอบด้วย 1) แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกสำหรับการป้องกันการเกิดแผลที่เท้าในพระภิกษุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 และ 2) คู่มือการดูแลสุขภาพเท้าสำหรับผู้ที่เป็นโรคเบาหวาน เครื่องมือในการประเมินผลลัพธ์ ประกอบด้วย 1) แบบประเมินความรู้เรื่องการดูแลเท้า และ 2) แบบสอบถามพฤติกรรมการดูแลเท้า วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนา ผลการศึกษาพบว่า 1. ร้อยละ 42.9 ของกลุ่มตัวอย่างที่มีการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกมีความรู้เกี่ยวกับการดูแลเท้าอยู่ในระดับมาก เมื่อเปรียบเทียบกับในกลุ่มก่อนการใช้แนวปฏิบัติซึ่งมีเพียงร้อยละ 13.04 2. ร้อยละ 23.8 ของกลุ่มตัวอย่างที่มีการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกมีพฤติกรรมการดูแลเท้าอยู่ในระดับดี เมื่อเปรียบเทียบกับในกลุ่มก่อนการใช้แนวปฏิบัติซึ่งไม่มีเลย ผลการศึกษาครั้งนี้แสดงถึงประสิทธิผลของการใช้แนวปฏิบัติการพยาบาลทางคลินิกสำหรับการป้องกันการเกิดแผลที่เท้าในพระภิกษุที่เป็นโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ห้องตรวจผู้ป่วยสงฆ์ โรงพยาบาลมหาราชนครเชียงใหม่ ดังนั้นบุคลากรจึงควรใช้แนวปฏิบัติดังกล่าวอย่างต่อเนื่อง เพื่อพัฒนาคุณภาพในการดูแลประชากรกลุ่มดังกล่าว